از آنجایی که آموزش وپرورش یکی از زیر ساختهای اصلی هر جامعه ای جهت رشد، توسعه وپیشرفت شهروندان محسوب می شود.اگر بپذیریم که علوم در تعیین جایگاه فرهنگی،اجتماعی و اقتصادی یک جامعه نقش مؤثری دارد،آنگاه به اهمیت آموزش علوم و نیز لزوم همگانی کردن آن بیشتر پی می بریم.آموزش علوم و فناوری یکی از پایه های اساسی آموزش وپرورش است که تأثیر مستقیم آن در توسعه ی فرهنگی،اقتصادی،سیاسی،اجتماعی یک جامعه به خوبی مشخص شده است.از مهمترین دست آوردهای علوم در مدارس، آموزش مهارتهای تحقیق در فضای آموزشی کاوشگرانه وپرورش شهروندانی است که دارای آگاهی های لازم بوده تا بتوانند منطقی فکر کرده و آگاهانه تصمیم بگیرند (هارلن،به نقل از عسگری،1387،ص2).

در حال حاضرشیوه های آموزش علوم در بسیاری از کشورها مطابق نیازهای جوامع آنان متحول گردیده است، فقدان کار آمدی شیوه های سنتی علم آموزی در پاسخگویی به نیازهای دنیای کنونی حداقل در بحث های نظری مورد تأیید همگان قرار گرفته است،به این ترتیب این دیدگاه مطرح می شود که مدارس با استمراراستفاده از روشها و برنامه های معمول، هرگز قادر به هماهنگ نمودن دانش واطلاعات فراگیران با تغییر وتحولات فزاینده ی جهان امروز نخواهند بود.از آن جایی که یکی از اهداف مهم آموزش عمومی در هر کشوری پرورش شهروندانی کنجکاو،پرسشگر ودارای سواد علمی , فناورانه است. طرح آموزش علوم چند سالی است که وارد نظام آموزش عمومی شده است(عسگری، 1387،ص3). بررسی سیر تحول اهداف برنامه ی درسی علوم در مدارس کشور نشان می دهد که در برنامه ریزی های درسی تغییروتحولاتی صورت گرفته ولی با توجه به تمرکز نظام آموزشی کشور و اقتدار معلم در اجرای برنامه های درسی و عدم توجه به علایق ونیازهای دانش آموزان در کلاسهای درس و ارزشیابی از دانش واطلاعاتی که معلم در اختیار آنان قرار می دهد وبا توجه به پزوهشهای انجام شده،فاصله ی زیادی میان اهداف وشیوه های اجرا وجود داشته،در وضعیت کنونی اغلب دانش آموزان ما فاقد مهارتها ونگرشهای ضروری هستند به عبارت دیگر برنامه ی درسی علوم در عمل نتوانسته است به هدف اصلی خود یعنی یادگیری مادام العمر و سواد علمی ـ فناورانه برسد.بنابراین لازم است در آموزش علوم برای کودکان، شیوه ایی اتخاذ گرددکه ذهن دانش آموزان همانند ظرفهایی خالی، که در انتظار پر شدن از دانش و معلومات است فرض نگردد و معلم در فرآیند یاددهی ـ یادگیری، همواره راهنمای دانش آموزان خود در حل مسایل بوده، وبا توجه به توانایی وپیشرفتهای خودشان در طول زمان یادگیری ودر مقایسه با خودشان نه در مقایسه با دیگران ارزشیابی به عمل آورده و باعث تقویت ورضایت خاطر آنان شود.